10 feb 2007

La verdadera historia

Corría el año 1746 en los alrededores del lago Ness cuando 100 gaiteros que acompañaban al luchador Carlos Estuardo en la batalla de Culloden se vieron involucrados en medio de la lucha.

Debido a la enorme tragedia, dio comienzo a una época en que nadie quería hablar del tema, aunque todo el mundo sabía que solo habían aparecido 99 cadáveres nadie se dedicaba a buscarlo, dando como posible suceso que se lo comiera el monstruo.

Con el paso de los años llegó el olvido y decidieron fundar un nuevo Whisky como tributo a los 100 gaiteros muertos, llamándolo 100 Pipers. La verdad, es que desde ese momento en Escocia comenzaron a pasar cosas extrañas hasta el punto de crear un gran debate social para cambiarle el nombre al Whisky ya que creían que el fantasma del gaitero desaparecido era el causante de los males de aquella época.

Al cabo de unos años, todo volvió a la normalidad y a nadie le preocupaba nada, excepto a Chuck Norris que decidió emprender una lucha para averiguar la verdad sobre el tema. Este famoso personaje reconocido por todos llegó a la conclusión de que ese gaitero se había convertido en un Dios por lo que no dudó en luchar con él para quitarle el puesto. La batalla fue muy dura y ambos cayeron muertos, uno llegando hasta el infierno y el otro a Galiza.

Informar a todos los gallegos que ese gaitero se ha reencarnado en otra persona y su poder imaginativo no tiene límites hasta el punto que está dispuesto a luchar por poder vivir en la etiqueta de una botella con sus viejos amigos.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Aki Dios encomendoume a misión de escribir unha oración, pero a verdade sexa dita, non sei se llo dixo a persoa adecuada, pq como él ben sabe a igrexa non a suelo frecuentar moito. Ala quedaron os meus anos de monaguillo na igrexa do pobo, o de ir a misa os domingos, a confesión, comulgar, …. E de eso ten a maioria da culpa él, pq que é eso de q no siglo XXI ainda perviva o cura calvo, baixo, regordete e xa rondando os 70???? A estas alturas o homiño xa tiña q estar disfrutando da sua xubilación, o ladiño dos seus fillos e netos (q non han de ser ben poukos, a verdade).
A misión de predicar o evanxelio deberia recaer en mans máis….máis…como diria, adaptables os tempos modernos. Pq quen se resistiria a ir a misa sabendo q se iba encontrar ali no altar a un morenazo de ollos verdes e metro oitenta, q ainda esta a punto de cumplir os 25??? (e tendo en conta a miña idade…creo q ainda estarei a tempo de facelo cambiar de opinión…mmhhmm…vouno anotar na axenda)
Bueno, e xa!!! Vamos a deixarnos de vanalidadades terrenais, q aki o q nos ocupa é a oración.
Pois como ia decindo o principio, estou aki para guiar as vosas almas hacia camiños de paz, amor, e bla bla bla bla…todo iso q vos levan aprendido en clase de relixion dende q erades cativos. Pq ainda q agora a maioria se decante pola asignatura de ética, en vez da de relixión, decirvos, hermanos mios, q non podedes apartarvos dos camiños de Deus, fagades o que fagades, nunca olvidedes a "característica" principal do cristianismo: Dios esta en todas partes. E o decir q esta en todas, quero decir TODAS. E a verdade, decir q é un pouko cotilla de máis, eh? Pq, digo eu, sabendo q pode estar en todas partes, para q carallo (perdonando a expresión, e considerando q neste contexto non se admite como pecado) inventou a confesión????
Vos pensaide nesto un pouko…se sabe todo para q nos dice q confesemos os nosos pecados??? Se él xa os sabe!!!!!! ….. ….. Pois hermanos míos….pa joder o persoal!!!
Asi q logo de criticar un pouko a meu xefe, invitarvos a reflexión e a oración. Amén.

Anónimo dijo...

Si yo fuera Dios…

Si yo fuera Dios no permitiría q la sonrisa más bonita del mundo se apagase para siempre

Si yo fuera Dios no dejaría crecer la hierba en el camino de la amistad

Si yo fuera Dios te enviaría a mi mejor ángel para q cuidara de ti

Si yo fuera Dios dejaría a cada cual disfrutar de la vida, sin arrebatarles sus ilusiones antes de tiempo

Si yo fuera Dios no permitiría q lo nuestro terminase así, sin final, sin moraleja

Si yo fuera Dios no dejaría q la distancia y la rutina me separara de aquellos q un día pasaron por mi lado dejando una huella imborrable

Si yo fuera Dios encerraría en una cajita todos mis miedos y la guardaría en el olvido

Si yo fuera Dios os recordaría a cada uno de vosotros que sois únicos, irrepetibles, y por ello no debéis compararos con nadie

Si yo fuera Dios…

Si yo fuera Dios…

Pero no lo soy…y sé que solo me queda resignarme al destino que ya tengo escrito